Osoby nie znające PRL często mają o tych czasach jedno wyobrażenie: puste pułki sklepowe i kilometrowe kolejki po kilogram mięsa na kartki. Trzeba uczciwie powiedzieć, że taka trudna sytuacja z zaopatrzeniem miała miejsce jedynie w latach osiemdziesiątych, natomiast wcześniej zakupy wyglądały całkiem normalnie. To prawda, że w sklepach próżno było szukać importowanych delikatesów (choć i takowe się okazjonalnie zdarzały) i produktów z różnych stron świata. Jednak podstawowe artykuły spożywcze były dostępne, z tym że ich różnorodność była zdecydowanie mniejsza niż dzisiaj. Osoby pamiętające tamte czasy podkreślają jedno: dawny ser żółty smakował jak ser, chleb był wyśmienity z każdej piekarni, zwykłe parówki robione były z mięsa, a w centralach rybnych kupić można było przeróżne gatunki świeżych ryb. Choć w warzywniakach nie było cytrusów, bakłażanów i szparagów, pozbawione chemii polskie pomidory, marchew, jabłka, gruszki i śliwki w pełni zaspokajały zapotrzebowanie na świeże smaki i witaminy. Wykorzystując proste i dostępne w sklepach składniki, polskie gospodynie domowe w ilościach niemal hurtowych co roku przygotowywały zapasy pikli (ogórki konserwowe, grzybki marynowane, papryka w occie, śliwki w occie itp.), dżemów i powideł, soków i syropów owocowych. Rzeczą normalną było samodzielne robienie makaronu do rosołu, kiszenie kapusty w beczkach czy wymyślanie przepisów na domowe konserwy mięsne i przeróżne słodycze (słynny blok czekoladowy). To wszystko sprawiało, że w PRL jadało się bardzo zdrowo, gdyż potrawy były przetwarzane w domu, bez sztucznych dodatków i ulepszaczy.
Główny zarzut, jaki stawia się dzisiaj kuchni PRL dotyczy jej prostoty i braku wyrafinowania. Trudno się z taką opinią nie zgodzić, skoro szczytem luksusu był kotlet schabowy lub pieczeń. Nawet restauracje oferowały proste dania, oparte na zestawach składających z się z mięsa, ziemniaków i surówki. W kartach obowiązkowo musiała być także golonka, flaczki czy śledzik z kieliszkiem wódki i galareta na przystawkę. Wyszukane przepisy znane sprzed wojny były przez władze ludowe krytykowane, bo kojarzyły się z burżuazją i zbędnym luksusem. Polskie społeczeństwo przez lata skazane było więc na bary mleczne, na jadanie w których stać było każdego przedstawiciela klasy robotniczej. Pierogi, gołąbki, kotlet mielony z puree i buraczkami, pyzy a także pomidorowa i ogórkowa to standardowe dania, znajdujące się w ofercie takich barów. Znane sprzed wojny potrawy poszły w zapomnienie, podobnie jak wiele produktów. Dzisiaj wielu osobom trudno uwierzyć, że w okresie międzywojennym używano oliwy z oliwek, parmezanu, znano bakłażany i karczochy, anchois i przyprawę curry, zaś w restauracjach królowała cielęcina, gęsi, kaczki oraz dziczyzna. W czasie PRL mało kto używał przypraw suszonych, dania przyprawiano solą i pieprzem, i co najwyżej świeżą natką lub koperkiem. Ponad czterdzieści lat Polski Ludowej zubożyło polską kuchnię i oduczyło ludzi wielu smaków. Dzisiejsi 50 i 60- latkowie z wielkim trudem przekonują się do potraw pochodzących z innych krajów, ale też z ogromnym zaciekawieniem śledzą programy kulinarne i przepisy umieszczane w prasie. Jednak najlepszym smakołykiem dla większości z nich jest wciąż nieśmiertelny kotlet schabowy.
